t.t

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Ενα ποίημα για τον Πάνο Σιδέρη (Σλιάχα)

Ο Πάνος, ο Σιδέρης
Μάγκας και ντερμπεντέρης
Παιδί, της κατοχής
Στα στήθια του, η σφαίρα
Ζωγράφισε, μια μέρα
Τον πόνο, της ψυχής.

Άντρακλας, δύο μέτρα
Με χέρι, σαν την πέτρα
Δακρύζει και λυγά
Τους Γερμανούς, θυμάται
Να ρίχνουν και φοβάται
Μα δε μιλά, σιγά.



Καρδιά, παλικαρίσια
Τώρα, στα κυπαρίσσια
Βρίσκει, αναπαμό
Τον Σλιάχα, να μεθάει
Κανένας, δεν ξεχνάει
Είχε, βαρύ καημό.

Μονορούφι, το ουζάκι
Στρίβει λίγο, το μουστάκι
Και γελάει, βροντερά...

Ξαναβάλε, απ’ τα ίδια
Γεια σου, λέει, Γιώτα Λύδια
Γεια σου, Τάκη Καρναβά 
Γεια σου, Κώστα Ρούκουνα!
Ξαναβάλε κι άλλα δύο
Στα πλυντήρια, του Ζαππείου
Τα ποτήρια, τ’ αδειανά
Λέει φεύγοντας, αργά.-

Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας

http://www.prototypia.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου